El Narrator, 21 augustus 1002
De plechtige opening van het nieuwe Kunstacademiegebouw in de culturele hoofdstad heeft tot grote opschudding geleid. Om de ingebruikname ervan tot een verrassend evenement te maken heeft de bouw gedurende de laatste maand plaatsgevonden onder een reusachtig tentdoek, geheel afgesloten voor het publiek. Niemand wist precies hoe het bouwwerk eruitzag tot op het moment van de "onthulling", verzorgd door twee helicopters die het doek langzaam optilden. Algehele consternatie heerste onder de toeschouwers van het spektakel bij het zien van het, om de woorden van de architect te gebruiken, "monument aan de hohste vruchten die het menselijke geist heeft abgewurfen".
Na het abusievelijk opblazen van de oude academie door een jeugdvereniging kreeg de Meinreichsche dichter/architect Günther von Steckelheim de eer om een passend gebouw te ontwerpen ter vervanging. "De langzaam klimmende spiraal symboliseert onze moeizame evolutie van dieren naar zelfbewuste wezens", aldus von Steckelheim tijdens zijn toespraak. "De traagheid van dit proces wordt nog eens geaccentueerd door het feit dat je na het stijgen van een volledige verdieping het gevoel hebt nog steeds op dezelfde plek te staan", verkondigde hij onder luid boe-geroep. "Het olijk puntige torentje met rokende schoorsteen op de top", proclameerde hij, tomaten ontwijkend, "staat voor onze uiteindelijke beheersing van de natuur en het fenomeen Kunst als creatieve manier om met deze beheersing te spelen. Om te wijzen op het gevaar voor hubris heeft de academie de nederige kleur van modder gekregen. Hiermee is hij ook een symbool van de hoop: de hoop dat we onze beheersing van de natuur niet misbruiken."
Uit angst voor aanslagen is von Steckelheim ondergedoken.