Encyclopedia Metaphorica: Macajo
Algemeen
Ha Megalè Autokratoria Macajo is een keizerrijk op Macrea; het behelst een landoppervlak van meer dan 7,5 miljoen km2, en herbergt (994) 1,1 miljard inwoners, circa 136 per km2; de hoofdstad is Cayao. Macajo grenst in het noorden aan El Tricator en Pacië, in het zuidoosten aan Natrilia. Verder wordt het begrensd door de Midlandse Oceaan in het oosten, en tevens de Cirkelzee, waarin enige eilanden liggen die tot het het keizerrijk behoren, en de Oneindige Oceaan in het westen. Hier behoren het eiland Huawidzos en de bijgelegen archipel tot het rijk. Tot de overzeese gebiedsdelen behoren enkele eilanden ten zuiden van Maltea, genaamd Polymacria.
Fysische Geografie
Macajo maakt voor een groot deel uit van het Macreaans Plateau. Het grootste deel van het land ligt boven de 500 meter en bijna de gehele noordelijke helft van het land, de Yaolekanè, ligt boven de 1000 meter. Dit overwegend vlakke hoogland daalt aan de oostkust snel af naar de zee. In het westen rijst het land snel op uit zee naar het Megalè Rógmè-gebergte, een tweetal ruggen, waarvan de oostelijke hoger is, gescheiden door een breuk. Hier drijven de Aperioristo-schol en het Macreaans Plateu langzaam uiteen. Door dit proces is in het verleden reeds het eiland Huawidzos van het vasteland afgesneden. In de breukvallei van de Megalè Rógmè hebben zich een groot aantal meren gevormd, welke door de beide bergruggen gevoed worden, maar geen afwatering naar zee hebben.
Ten noordwesten van de Megalè Rógmè ligt het Apalachu-massief, waarvan de hoogste piek, de Oro Paliokritso tot 7233 meter reikt. Hier ontspringt ook de Yao, welke naar het oosten afstroomt, en uiteindelijk in het zuidoosten in de Cirkelzee uitmondt. Met een lengte van 6700 kilometer vormt hij de langste rivier ter wereld.
Ten zuiden van het vasteland ligt voor de laaggelegen kusten van Irillië het eiland Luxo, dat van vulkanische oorsprong is. Het bezit enkele nog steeds actieve vulkanen, waarvan de Patma Mourou de bekendste is. Vulkanisme komt ook veelvuldig voor in de tussen Huawidzos en het vasteland gelegen eilandengroep, welke voor een groot deel van vulkanische oorsprong is.
Klimaat
Het klimaat is overheersend tropisch in het noorden en midden van het land en subtropisch in de zuidelijker streken. De oerwouden in het noorden en de oostelijke kuststreken hebben een vochtig heet tropisch klimaat. De overheersende winden vanaf de Cirkelzee zijn heet en brengen veel vocht mee. De verder in de binnenlanden gelegen oerwouden hebben een iets droger en heter karakter. Ten zuiden van de oerwouden heerst in de binnenlanden een savanneklimaat. Ook aan de westelijke kusten is het klimaat tropisch, maar de temperaturen zijn door de matigende werking van de Parakolpo-stroom lager dan aan de oostelijke kusten. Hier valt aanmerkelijk meer neerslag dan in de binnenlanden (Pampa), welke achter de Megalè Rógmè-rug zijn gelegen. Deze vangt een groot deel van de door de winden meegedragen neerslag af. Over een woestijnklimaat kan echter nergens gesproken worden.
De zuidelijker binnenlanden en kuststroken hebben een subtropisch klimaat. Ook hier is de matigende invloed van de zee merkbaar. Deze heeft hier, meer nog dan in het oosten, en zeker dan in het westen, een vrije toegang tot het land en brengt in de regenperiodes veel vocht aan. Hier hebben zich dan ook veel groener graslanden gevormd dan in de binnenlanden.
Flora
Het noordelijk deel van Macajo wordt vrijwel geheel bedekt door tropische wouden. Hier komt een grote verscheidenheid aan planten voor, waaronder vele soorten uit de palm- en acacia-families. De wouden kenmerken zich door zogenaamde etagebouw, hetgeen wil zeggen dat de bomen tot verschillende hoogten reiken. Grote delen van het woud hebben als gevolg van regelmatige overstromingen een moerasachtig karakter, waar de mangrove uitstekend gedijt, terwijl andere, hoger gelegen delen van het woud een totaal verschillende begroeiing kennen, waaronder de Maoni, welke grote hoogten kan bereiken. Binnen deze wouden komen van nature open plekken voor, welke een grasachtige vegetatie kennen, maar, vooral aan de randen van het woud, tegenwoordig vaak als cultuurland in gebruik zijn.
Ten zuiden van de wouden komen grote savanneachtige grasvlakten (Pampa) voor, met stugge grassoorten en lage struiken. Het zijn voornamelijk zacht glooiende heuvellandschappen, soms afgewisseld door gebroken gronden. Verder zuidelijk gaan ze langzaam over in grasvlakten met egale begroeiing. Veel van deze gebieden zijn thans gecultiveerd.
Langs de kusten en op de eilanden wordt een meer moessonkarakteristieke begroeiing gevonden, met lagere wouden. Deze dichtbegroeide wouden verschillen wezenlijk van de grote wouden in het binnenland, en kennen vele soorten varens. Hier worden direct aan de kust ook veel mangrovebossen gevonden. Ook hier zijn veel gebeiden gecultiveerd. De zuidelijker kusten bestaan meer uit zand en duinkusten.
Fauna
De fauna is door het grote verschil in de biotopen zeer veelzijdig. In de noordlijke wouden en op de eilanden worden veel apen gevonden, voornamelijk van kleine, bijna katachtige soorten, als capucijnerapen, wolapen, penseelapen en doodshoofdapen, maar ook de reuzenaap komt in de binnenlanden nog voor. Verder treft men hier ook enkele katachtigen aan, zoals de luipaard en de gevlekte ocelot. Ook kennen de wouden veel vogelsoorten als de dwergkanarie, de kolibrie en verschillende papagaaie- en toekansoorten. In de uitgestrekte wouden worden nog steeds nieuwe soorten dieren, voornamelijk insecten, waaronder een enorme verscheidenheid aan vlindersoorten, en planten gevonden.
Op de pampa's treft men andere katachtigen, zoals de cheetah, aan. Hier vindt men ook vele soorten gazellen en paardachtigen en ook enkele rundersoorten, waarvan het wildebeest de bekendste is. Deze komen ook veelvuldig voor in de moerassiger kustgebieden en mangrovebossen, waar verder veel krokodillen gevonden worden. Aan de kusten en in de benedenloop van de rivieren worden nog regelmatig zeekoeien en zoetwaterdolfijnen waargenomen.
Behalve de inheemse soorten komen, voornamelijk in het zuiden, ook grote groepen schapen en in mindere mate geiten voor. Deze dieren zijn in het verleden ingevoerd voor de fokkerijen, maar er hebben zich grote kudden van ontsnapte dieren gevormd. Ook sommige van de normale kuddes worden zo vrij gelaten dat zij zich slechts in weinig van wilde dieren onderscheiden. Dit geldt ook voor de vele runderen en paardachtigen die op grote ranches gefokt worden, en vrij over de vlakten zwerven. Tot belangrijk pluimvee behoort onder meer de strouto, welke vooral in het zuidoosten van Macajo van nature veel voorkomt.
Bevolking
De bevolking bestaat in hoofdzaak uit Macajanen. Deze van oorsprong uit de laaglanden en kuststroken afkomstige bevolkingsgroep behoort duidelijk tot het blanke hoofdras, maar wordt wel tot de oorspronkelijke bevolking van Macrea gerekend. De tweede oorspronkelijke groep zijn de indianen, welke uit de Yaolekanè stammen. Hier bevinden zich nog steeds groepen in stamverband levende indianen, maar velen zijn ook naar de kusten getrokken en hebben zich daar gedeeltelijk vermengd met Macajanen en immigranten. Hieruit is een serie mengrassen ontstaan, welke slechts een klein deel van de bevolking uitmaken. 68% van de bevolking behoort tot het Macajaanse onderras, 6% tot het yao-hoofdras en 16% wordt gevormd door anamikto, afstammelingen van Macajanen en yao-indianen. De rest van de bevolking bestaat uit immigranten en mengvormen met de oorspronkelijke bevolking. Hoewel naar indianen en in mindere mate anamikto opgekeken wordt, worden daarentegen de mengvormen met immigranten geringschattend bekeken door de bevolking.
De jaarlijkse bevolkingstoename bedraagt 2,4%, de geboorte en sterftecijfers liggen rond 41 en 18. Het immigratiecijfer komt rond de 3, maar een deel van deze immigranten remigreert uiteindelijk weer. Het emigratiecijfer ligt iets lager, net boven 2.
De bevolking concentreert zich zeer sterk in de kustgebieden, waar zich in de afgelopen eeuw in hoog tempo een aaneenschakeling van miljoenensteden is ontstaan, welke zo'n 60% van de bevolking huisvesten. De groeicijfers van de laatste jaren (994) geven echter aan dat de trek naar de stad minder wordt. Tot de grootste steden behoren Hahara (26.432.714 inw), Huawidzos (16.963.221 inw.) en Cayao (12.487.376 inw.).
Godsdienst
De enige erkende godsdienst in Macajo is de Tao-Tan, welke onder ruim 90% van de bevolking aanhang vindt. De Tao-Tan vormt de staatsgodsdienst en de godsdienstwetten zijn zo dat zij beoefening van alle andere godsdiensten uitsluit. Alle andere gelovigen wordt het bouwen van godshuizen of het organiseren van godsdienstige samenkomsten en andere godsdienstuitingen bij de wet verboden. Zij worden gerekend tot de ongelovigen en door het overige deel van de bevolking minachtend behandeld.
Onderwijs
Er bestaat een algemene leerplicht van 5 tot 21 jaar, de leeftijd van volwassenheid, maar daar de wet de mogelijkheid laat deze in bijzonder verband, b.v. dorps- of werkverband te vervullen gaat een deel van de in de binnenlanden woonachtige kinderen niet naar school. Het resultaat is een analfabetisme van ruim 4%. Het gemiddelde opleidingsniveau is hoog. De omgangstaal is het Macajaans. Voor officiële stukken wordt echter nog gebruik gemaakt van Oud-Macajaans, welke grammaticaal zeer sterk lijkt op modern Macajaans, maar een ander schrift kent. Binnen beter opgeleide kringen is het gebruik van zogenaamd Klassiek Macajaans gebruikelijk. Onder de adel en binnen de Keizerlijke hofhouding zijn weer oudere variaties van deze taal in gebruik. De Yao-indianen daarentegen gebruiken nog steeds het Quetchal als omgangstaal, welke al bijna 5000 jaar onveranderd is gebleven.
Communicatiemedia
Het bereik van televisie is zeer groot, mede door de komst van satelietverbindingen. Tussen 75% en 80% van de bevolking heeft constante ontvangst van de belangrijkste zenders.. In de binnenlanden is de ontvangst echter onbetrouwbaarder, mede doordat technische apparatuur hier vaak ontbreekt voor de ontvangst van satellietbeelden. Van bepaalde delen van de Yaolekanè, voornamelijk het allernoordelijkste, is bekend dat de ontvangst van Tricatorse zenders betrouwbaarder en eenvoudiger is. Het aanbod van zenders is groot. Tot de belangrijkste behoren Tainia Skoto, Teleorasis Diktuon, Ektatis Eidesis Diktuon en de staatsomroep Geniko Macajos Teleorasis. In het mekka van de televisieproductie, Hahara, worden meer dan duizend verschillende kanalen aangeboden. Het bereik van radioverbindingen is groter, ook in de binnenlanden, maar hoewel het aanbod groter is dan dat aan televisiekanalen, is de afname geringer. Dit voornamelijk doordat in de steden televisie een belangrijker medium is dan radio. In de binnenlanden is de situatie omgekeerd. Tot belangrijke radiozenders behoren Diktuon Asurmatos, Asurmato Philippia en Ho Fagèto Giaskulous.
In de binnenlanden vormen kranten en tijdschriften ook een ondergeschikte informatiebron. In de steden echter volgen deze direct op de televisie als belangrijke bron van massacommunicatie. De kranten met de grootste oplagen zijn: Ho Eideiso Hèmeras, Geografikon Lechikon, Mageutiko Kosmo, Ha Efemerida en Fluaria Parousia. De meeste van deze kranten worden uitgegeven door Ekdotès, een mediaconcern dat zich nationaal en internationaal beweegt en het grootste mediaconcern van de wereld is.
Staat
Bestuur
Macajo is een constitutieve autokratie. De wetgevende macht ligt formeel nog steeds bij het staatshoofd, AMTA De Keizer EAT, maar deze heeft de werkelijke macht bij een zevental raadsheren gelegd. Drie hiervan zijn de Hoge Raadsheren, Fronimo Epitimo, (voor Keizerlijk Huis, Priesterstand en Adelstand) en vier zijn gewone of volkse Raadsheren, Dikègoro. Elk van de Hoge Raadsheren heeft formeel slechts een secretariaat onder zich staan, is in status gelijk aan de andere twee Hoge Raadsheren en alleen verantwoording verschuldigd aan de Keizer. De vier Raadsheren staan onder de Hoge Raadsheren, maar zijn tevens direct verantwoording schuldig aan de Keizer. Verder staat de Vierde Raadsheer onder de Derde Raadsheer, die weer onder de Tweede Raadsheer staat, etc. Behalve een secretariaat (Grammateia) staat onder elk van de Raadsheren een Raadskamer (Dikègoro Domatio), waarvan de dagelijkse leiding bij een Eerste Minister (Proothupourgo) ligt. In elk van deze Kamers hebben de voorzitters en vertegenwoordigers van ministeries (Hupourgeion) en commissies (Dieuthunsi) (zgn. Hupourgo en Grafeu) zitting. Alle verschillende ministeries en commissies hebben een equivalent in de andere kamers, welke verantwoordelijk is voor een ander facet van het bestuur. In elk van de kamers is een 64-tal ministeries en een wisselend aantal commissies opgenomen. Deze commissies zijn formeel onderdelen van de ministeries, een soort departementen. Voor de projecten binnen het ministerie van verschillende Dieuthunsi, en tussen verschillende ministeries, of voor multiministeriële projecten bestaan permanente en tijdelijke werkverbanden, Skediou Parea, waarin vertegenwoordigers van gelijk niveau zitting hebben.
Zo is een Viervoudige Kamer ontstaan, welke pas in recenter tijden is overkoepeld is door een stelsel van elf overkoepelende organen, Epitropè, waarin vertegenwoordigers van groepen gelijksoortige ministeries zitting hebben. Alle ministeries van de vier kamers zijn verantwoording verschuldigd aan deze Epitropai. De voorzitter van een Epitropè, de Thuróno, is alleen ondergeschikt aan de Eerste Raadsheer en samen met deze en de andere Thurónoi verantwoordelijk voor de hoofdlijnen van het beleid. Voor verdere informatievoorziening beschikt de Eerste Raadsheer nog over een aantal buitenministeriële adviseurs.
Naast dit systeem van wetgevende en besluitvormende Kamers staat een controlerende volksvertegenwoordiging. Deze wordt, in tegenstelling tot de Raadskamers, rechtstreeks gekozen. De Volksvertegenwoordiging telt 512 zetels en heeft de macht om in behandeling zijnde voorstellen voor verandering terug te sturen naar de Raadskamers. De werkelijke macht van dit orgaan is door de enorme versplintering van de zitting hebbende partijen vrij klein.
Macajo kent zowel een onderverdeling in 10 gewesten, in 46 provinciën als in 574 gebiedsdelen. Binnen deze gebiedsdelen worden verder nog gemeenten en landelijke streken onderscheiden. De scheiding tussen deze indelingen valt geografisch niet overal samen. De indeling is van belang voor de mate waarin de vier Raadskamers invloed hebben op een gebied. Behalve vertegenwoordiging ter plaatse (burgemeester tot gouverneurs) kennen al deze bestuurlijke eenheden ook een aparte vertegenwoordiging in het regeringscentrum, Cayao, welke door de bestuurlijke eenheden van de Raadskamers geraadpleegd kan worden en het contact met de bestuurlijke eenheden onderhouden.
Muntwezen
De munteenheid is de Para (Þ, mv. Parai), die onderverdeeld is in 64 Pentara. De tegenwaarde (1-1-994) is gelijk aan MECU 1,53. De emissie geschiedt door de Trapeza Polites Cayaos, gevestigd te Cayao.
Vlag, wapen, volkslied
Vlag, zie afbeelding en plaat vlaggen, wapen zie afbeelding. Volkslied: Hymnos Liakadais Dzóèrotèdinois (Hymne aan het Licht van de Levensvreugde-brengende Zon).
 |
 |
| Vlag | Wapen |
Jaartelling
De officiële jaartelling van Macajo hangt samen met de zonsomloop, maar tevens met de regering van de Keizer. Bij de troonsbestijging van de Zoon van Inti begint een nieuwe jaartelling, welke samenhangt met het zonnejaar. Bij overlijden van een Keizer wordt het huidige jaar echter onmiddelijk beëindigt en een tussenmaand (de maand van de Ondergaande Zon) ingelast. Het volgende jaar begint pas weer na de troonsbestijging van de nieuwe Keizer. Het huidige jaar (1-1-994) in deze Analefheós Stigmè telling is 5128. Nieuwjaar valt op 23 februari VT. Het jaar 1 AS is het jaar van de legendarische ten hemelstijging van Tau, de Zoon van Inti. Volgens de huidige opvattingen komt dat overeen met het jaar -3231 VT.
Het jaar is onderverdeeld in maanden van 32 dagen, welke niet geheel samenvallen met het zonnejaar. De twaalfde maand kent dan ook maar 13 of 14 dagen, welke een speciaal karakter dragen, en eindigt gelijk met het jaar. De maand is verder ingedeeld in weken van 8 dagen.
Economie
Macajo behoort tot de industriële grootmachten van Metaphor. Naast verbetering van een uitgebreid, maar soms verouderd landbouwapparaat is de laatste tachtig jaar ook opkomst van een moderne industrie sterk bevorderd. Mede hierdoor zijn er uitegbreide zware en lichte industriën te vinden, welke voor een groot deel voor het overschot op de handelsbalans zorg dragen. Van de beroepsbevolking is 12% werkzaam in de landbouw, 34% in de mijnbouw en industrie, 24% in handel en verkeer en 28% in overige diensten. Bijna 2% is (994) werkloos. Ondanks het enorme arbeidspotentiaal zijn de werktijden lang. De gemiddelde werkweek telt tussen de 45 en 50 uur. Arbeidsvoorzieningen zijn over het algemeen redelijk, maar uitkeringen van enig soort bestaan in Macajo niet. Werklozen en zieken zijn aangewezen op familie. Daar er geen officiële pensioengerechtigde leeftijd is bestaan er ook geen speciale voorzieningen voor ouderen.
Landbouw
In het zuiden zijn al in vroeger tijden grote plantages ontstaan. Na de industriéle revolutie in de jaren '10-'20 is op grote schaal overgestapt op nieuwe methoden. Hierdoor is de omvang van de plantages en de opbrengst verder toegenomen. Tot de belangrijkste producten behoren granen, waaronder tarwe en mais. In de noordelijker streken worden meer rijst en suikerriet verbouwd en zijn de bedrijven kleinschaliger van opzet. Ook vindt men door het hele land veel citrusfruitplantages. Op de berghellingen in het noorden en westen wordt ook op grote schaal koffie, thee en mac verbouwd. Van deze landbouwproducten worden granen, koffie en thee gedeeltelijk geexporteerd. De export van rijst neemt een veel minder belangrijk aandeel in, daar rijst door de eigen bevolking veel gegeten wordt. Tot minder belangrijke producten behoren cacoa, tomaten, sesamzaden, kokosnoten, bananen, bonen en sisal.
Veeteelt
In de binnenlanden worden uitgestrekte ranches gevonden waar runderen van verschillende soorten, antilopesoorten en schapen gefokt worden. Het betreft vooral extensieve veeteelt. Door deze ranches worden, voornamelijk voor eigen gebruik, ook paarden gefokt. In de meer bevolkte gebieden zijn het kleinschaligere, modernere fokkerijen die varkens en strouto's fokken. De laatste dienen zowel voor de eierproductie als als slachtvee.
Mijnbouw
Door zijn grote oppervlak kent Macajo een grote verscheidenheid aan mineralen. Voor de mijnbouw zijn ijzererts en bauxiet van groot belang. Ook de winning van aardolie en -gas neemt een belangrijke plaats in. Op kleinere schaal worden tevens zware aarden gewonnen, deels als bijproduct van de ijzer- en bauxietindustrieën. In het noorden worden goud, zilver en edelstenen (o.a. smaragd, amethist, aquamarijn, topaas, robijn, kristel) gevonden. Voorts worden nikkel, mangaan, koper, grafiet, marmer, magnesium en tin in redelijke hoeveelheden gewonnen. De Hudor Explotatie Maatschappij, welke zich bezighoudt met de winning en verwerking van ertsen vormt een van de grootste bedrijven van Macajo.
Industrie
Dankzij een omvangrijk investeringsprogramma dat in de jaren '10 werd opgezet behoort de Macajaanse industrie tot een van de grootste en modernste van de wereld. Het belangrijkste aandeel wordt gevormd door de productie van hoogwaardige (electrotechnische) producten, maar ook de verwerking van ruwe grondstoffen geschiedt grotendeels in eigen land. Belangrijke sectoren zijn de computerindustrie (CC4, IZWI I277, Stadon) , de autoindustrie (Rokeff, Fazetti, Mpoulntodza, Amaxchi), de voedings- en genotsmiddelenindustrie (suiker, vlees, vleesconserven, tabak, mac, rijstproducten) en de metaalindustrie (ijzer, aluminium, koper). Rokeff (auto- en vliegtuigindustrie), Trella (electronica) en de IZWI-Groep (holding met uitgebreide industriële en vervoersdivisies) vormen de drie grootste bedrijven van Macajo. Het mediaconcern Ekdotès houdt zich in eerste plaats bezig met informatieverspreiding, maar bezit daarnaast ook electronicafabrieken en enkele van de grootste papierfabrieken van het land.
Energieproductie
De waterkrachtreserve welke zich vooral in het westen en noorden bevindt wordt nog nauwelijks gebruikt. Waterkracht is slechts verantwoordelijk voor 12% van de totale energieproductie. Het grootste deel is afkomstig uit nucleaire centrales, ca. 44%. Van de centrales draait ongeveer 4% op splijtingsprocessen, het overige deel op fusie van voornamelijk waterstof. In de binnenlanden dragen fossiele brandstoffen nog sterk bij in de energieproductie. Zij zorgen voor 20% van de totale productie. Andere bronnen, als zonlicht, wind en getijden, zijn samen verantwoordelijk voor nog 20%. De rest wordt betrokken uit secundaire processen, als waterstofverbranding (2%), en uit inkoop. Dit laatste geschiedt vooral in de noordwestelijke provincie Nuwècostá, welke aangesloten is op het Tricatorse net.
Handel
De im- en export hebben de laatste jaren enorme vormen aangenomen, vooral door de toetreding tot een aantal vrijhandelsorganisaties. Tot de belangrijkste exportproducten behoren electrotechnische apparatuur, graan en auto's. Geimporteerd worden vooral auto's, quing'kaler en kopererts. Er is een handelsoverschot.
Verkeer
Het uitgestrekte spoorwegennet neemt nog steeds een belangrijke plaats in in het vervoersnetwerk. Het is goed voor ruim een kwart van alle vervoerde goederen en personen. Toch verliest het langzaam terrein aan de vliegtuigbranche, die 30% van alle goederen en 20% van alle personen vervoert. Verder neemt de auto (vrachtwagens, personenwagens, bussen) 20% van het goederenvervoer en 30% van het personenvervoer voor zijn rekening. Deze sector is echter over zijn hoogtepunt heen door de vooral in steden sterk autogebruikbeperkende maatregelen.
De belangrijkste internationale havens zijn Huawidzos en Hahara. Zij hebben tevens de belangrijkste luchthavens voor internationaal vervoer.
Kunst en ontspanning
Tot de bekendste kunstenaars behoren: de van oorsprong uit Staminsk, in het huidige Bodny, afkomstige maar later genaturaliseerde componist Kapoerewitsky (*871-†956). De schilder Glato (*943), de beeldhouwer-schilder-wetenschapper V.Filadelphi (*-426-†-320). Als bekendste schrijver wordt de legendarische Tau aangemerkt. Deze zoon van de zonnegod Inti zou geleefd hebben tot het jaar 1 van de Macajaanse tijdsrekening. Van zijn hand zou een uit meer dan driehonderd delen bestaand werk zijn dat de basis is voor het Macajaanse geloof, de Tao-Tan.
Belangrijke feestdagen hangen samen met de standen van de zon en belangrijke evenementen in het Keizerlijk Huis. De belangrijksten zijn: Zommerzonnewende, Winterzonnewende, Voorjaarszonnefeest, Herfstzonnefeest, Stepsis Hèmera (Dag van de troonsbestijging) en Analefheós (De gang naar de Hemel).